Najlepszy „egzemplarz” mężczyzny – Ten w niepłodności

Ostatnio, zainspirowana tematem na jednej z facebookowych grup wsparcia w niepłodności, postanowiłam napisać kilka słów o teście na najlepszego … męża na świecie.

Wiem, brzmi głupio, ale zauważyłam, że niepłodność jest takim samozwańczym testem na najlepszą żonę / męża.

O najlepszej żonie pisać nie będę, bo wiadomo – obiektywna nie będę, ale o mężu?? Dlaczego nie?

To właśnie dziewczyny, ze wspomnianej grupy, uświadomiły mi, jak wiele ważnych spraw przegapiamy na co dzień, borykając się z niepłodnością i czasami nie zauważamy jaki Bohater stoi obok nas i w tym całym niepłodnym bagnie nas wspiera.

Gdy przyglądam się mężom / partnerom moich koleżanek i to są kobiety w różnym wieku (25 – 48 lat), gdy widzę ich zachowanie i ich problemy, to uśmiecham się pod wąsem. Nie wyobrażam sobie zamienić dziś miejscem mojego M. z jakimkolwiek innym mężczyzną. Po prostu to niemożliwe, każdy inny przecież poległby w pierwszym miesiącu.

Nasi współ-staracze, są absolutnie najlepszymi możliwymi „egzemplarzami” mężczyzn!

Który inny, „potencjalny” dałby radę znieść:

• rozmowy o śluzie, okresie, dniach płodnych
• orientował się w temacie: endometriozy / PCOS / jajowodów itp.
• wizyty u lekarza co miesiąc lub częściej i z zaangażowaniem by w nich uczestniczył
• robił badanie nasienia na zawołanie, „bo trzeba jeszcze raz”
• słuchał naszego płaczu na koniec cyklu, który wiadomo co zwiastuje
• składał te wszystkie kawałeczki w całość, bo niby wiedziałyśmy, że tak to się skończy, ale i tak się rozsypałyśmy
• rozumiał, że na tą imprezę rodzinną nie chcemy iść, bo … wiadomo bo co
• i KOCHAŁ bez względu na wszystko, nawet gdybyśmy tych dzieci mieli nigdy nie mieć!

I takich przykładów chyba każda wymyśliłaby wiele. Tylko czasem nie zwracamy uwagi na naszych eMów, bo to my uczestniczymy głównie w tych badaniach, wizytach, bierzemy leki, mamy wahania hormonów, a zatem nastrojów. Jest nam bez 2 zdań ciężko, ale czy im też nie jest? Czy nie jest czasami gorzej być obserwatorem i próbować wczuć się w sytuację?

Jestem zdania, że ci Panowie, którzy przetrwali z nami do dziś, z naszą niepłodnością, z jej wszystkimi cieniami i wspierają nas do dziś są prawdziwymi Mężczyznami.

 

I wszystkie inne płodne, mogą nam tylko pozazdrościć, bo choć dalej walczymy o nasze malutkie szczęście, to idziemy przez życie w mocnym, prawdziwym związku.

Większość mężczyzn, już dawno by zwiała, a nasi są i wspierają!

Jesteśmy szczęściarami!

 

Wiem, że wszystkie wolałybyśmy nie przechodzić takich katuszy, nasi partnerzy również, ale skoro dopadła akurat nas, ta parszywa niepłodność – znajdujmy w niej jakieś pozytywy.

Nasze małżeństwo niepłodność zdecydowanie umocniła. Nie zawsze szliśmy razem w tej walce, każde z nas miało gorsze chwile, ale patrząc dziś na inne pary, wiem że mamy bardzo solidny fundament, którego mogą nam tylko zazdrościć.

Wiem, że mam męża – supermena, bo udźwignąć 100kg to żaden wyczyn, udźwignąć niepłodność i to przez 7 lat – to jest coś. Wiec dzisiaj, duża BUŹKA dla naszych kochanych, wspierających współ – starających M-ów!!