Pozwoliłam sobie samej ostatnio więcej odpuszczać. Że jestem słowna, to już wiecie pewnie, bo blog świeci pustkami. Ten rok zaskakująco często pokazuje mi, jak bardzo na nic nie mam wpływu i jak często babcia miała rację w swych „babcinych mądrościach”. Dochodzi do mnie, jak to życie jest nieprzewidywalne i że moim zadaniem jest tylko i… Czytaj dalej Druga kwalifikacja do wciąż pierwszej adopcji.
To niesamowite jak stres działa na nasz organizm. Zaczynam powoli wracać do normalnego życia. Nerwy związane z pracą, a właściwie relacjami, które okazało się, że zależą tylko od pieniędzy, zrujnowały mnie najpierw psychicznie na kilka tygodni, a potem fizycznie. Gdy opada największy stres, organizm czuje że już nie musi walczyć lub uciekać, myślałam że… Czytaj dalej Odzyskuję powoli równowagę. Czekamy na kolejną kwalifikację.
Walcząc z bezdzietnością nie walczę tylko z nią samą, ale jeszcze z męską obojętnością… (czasem tylko chwilową, czasem wielomiesięczną). By walczyć z bezdzietnością trzeba mieć siłę, energię i jakieś duże zapasy paliwa, by dać radę utrzymywać się na powierzchni. Gdy trwa to miesiącami, a potem latami, nie chcę napisać dziesięcioleciami, bo aż boję się, bym… Czytaj dalej Bezdzietność z Marsa, czyli męskie czekanie na potomka.
M. jeszcze spał, słońce bez pytania wpadało do biurowego / dziecięcego pokoju. Usiałam jak zwykle przy biurku. Za oknem z daleka, ale za to bardzo wyraźnie widziałam skrzące się pokłady śniegu na Babiej Górze. O tej porze roku rzadko kiedy miałam taką widoczność. Słońce grzało przez szybę bardzo intensywnie, zrobiłam kawę do czerwonej filiżanki, wystawiłam… Czytaj dalej Zupełnie inna niedziela
Od dwóch tygodni „nosiło” mnie na każdą stronę. Włączyła mi się jakaś psychiczna zołza, jakiś mentalny demon zwątpienia we wszystko co z rodzicielstwem związane. Tak, oczywiście, że miałam dostać okres, ale raz na 4-5 miesięcy to jest pms-owy Armagedon. Pozostałe miesiące przechodzą lekko, można nawet to nazwać „płynnie” i bezobjawowo. Sama nie wiem o co… Czytaj dalej Chodziło mi o to bardzo….
Postanowiłam że zwiewnie i płynnie niczym baletnica przejdę do tematu, bo szkoda czasu na tłumaczenie, czemu długo mnie nie było. Każdy się kapnął, że dziura na blogu była najdłuższa ze wszystkich możliwych 🙂 Po wakacyjnym, sierpniowym urlopie w mojej głowie nie ma już śladu i nie ma tam też śladu żalu i tęsknoty za tym… Czytaj dalej Migawki z września
Poczekałam z tym do dziś. Chciałam, by mi opadły emocje. W piątek po pracy kupiłam nawet 20 kg pomidorów i paprałam się z nimi ponad 4 godziny, myślałam, że mi przejdzie. Ale nie przeszło. Więc dziś postanowiłam się tym z Wami podzielić, choć dla większości to już nie będzie świeży news. Jak nie znam się… Czytaj dalej Widział ktoś *osła? Czyli komu państwo daje drugą szansę?
Tak mi się spodobało ostatnio moje życie, takie normalne, zwykłe, że cierpię na niedoczas przewlekły. Kuleje z tego powodu blog, a ja się trochę cieszę. Nie, że kuleje oczywiście, tylko, że w końcu widzę coś innego niż permanentny brak dziecka, który przeszkadza na każdym kroku. Do adopcji się dojrzewa.. Większość z Was, czytających dłużej bloga… Czytaj dalej Procedura adopcyjna, która pozwala polubić bezdzietność. Czy to tak miało być?
MOJE PODSUMOWANIE WIELKANOCNYCH ŚWIĄT Wychowana w tradycyjnej polskiej rodzinie, raczej nie wyobrażam sobie świąt poza domem. Tak było również tym razem, żadne rajskie wakacje, ucieczka w Bieszczady itp. Święta zazwyczaj zaczynam już w Wielki Czwartek, choć nie oznacza to dla mnie już wolnego od pracy. Dopiero sobota była dniem w pełni przeznaczonym na przygotowania świąteczne.… Czytaj dalej Bezpiecznik radości
Wybaczcie moje przerwy w pisaniu. Jestem ostatnio mało twórcza, próbuję skoncentrować się na życiu, tym prawdziwym, realnym. Wynajduję sobie małe obowiązki, by zapełnić czas i myśli. Powoli wracam do równowagi i próbuję na nowo zdefiniować co nią tak naprawdę jest. Czy ten nasz dziesiąty rok małżeństwa tylko we dwoje, do którego już tak bardzo zdążyliśmy… Czytaj dalej Niepłodność / bezdzietność jak figowiec?
Pisząc ostatni post o rozwiązaniu słoniowej ciąży, nie spodziewałam się, że może być prawdziwy. Nie spodziewałam się, że tak wszystko się potoczy. W tym tygodniu zadzwonił do nas telefon z ośrodka. Przypuszczaliśmy, że to może być ten telefon, choć w rozmowie nic nie padło konkretnego. Kilka pytań czy u nas dobrze ze zdrowiem, czy jakieś… Czytaj dalej Telefon
Ten post został „wywołany do tablicy” przez jedną z moich serdecznych czytelniczek 😉 Właściwie nie miałam zamiaru nic tu już publikować przed, ani w trakcie weekendu majowego. Teraz mam głowę pełną planów nadrobienia zaległości i wypoczynku, z resztą pewnie tak jak i Wy. Szykujemy się z M. do wyjazdu w góry na 3 dni, ale…… Czytaj dalej Nasza droga adopcyjna – co już za nami i czy to była dobra decyzja?
Wiele z Was, czytając moje posty na pewno wyłapało informacje, które wtrącałam o naszej drodze adopcyjnej. Drogę do rodzicielstwa adopcyjnego i leczenie niepłodności łączy 1 ogromna, wspólna cecha – CZAS. Nic w leczeniu niepłodności nie deprymowało mnie tak bardzo, jak czas, który miałam wrażenie, że ciągle uciekał, a my dalej bez dziecka. Jak czas, który… Czytaj dalej 1 wspólna cecha leczenia niepłodności i drogi adopcyjnej.
Jedne z zajęć podczas kursu na rodziców adopcyjnych. Siedzimy jak zwykle w kole, na środku, na podłodze leży duży arkusz papieru, obok gazety i nożyczki. Pani prowadząca te warsztaty prosi, by każdy wziął jedną z gazet i jedną parę nożyczek, a następnie wyciął jakieś zdjęcie, które najbardziej kojarzy nam się z dzieciństwem, zdjęcie z którym… Czytaj dalej Zaakceptować, że każdy ma swoją historię.
Wszyscy kandydaci na rodziców adopcyjnych zastanawiają się w trakcie kursu, jakie jest kryterium ostatecznej kwalifikacji. Kto ją dostanie, a kto nie i dlaczego? Na jednych z zajęć, prowadzący podzielił naszą grupę na pół, wręczył każdej drużynie kartkę z opisem historii przykładowego małżeństwa ubiegającego się o prawa do przysposobienia dziecka i powiedział: teraz wy postawcie się… Czytaj dalej Kurs adopcyjny cd. – Kto otrzyma kwalifikację?
